Co warto wiedzieć o aktywności fizycznej

Prof. dr hab. med. Tomasz Kostka, Klinika Geriatrii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Rola aktywności fizycznej w zapobieganiu i leczeniu chorób układu krążenia

Choroby układu krążenia są najważniejszą przyczyną umieralności osób starszych (powyżej 65 r.ż.). Ze względu na częstość występowania i przebieg są jedną z najważniejszych przyczyn niepełnosprawności i gorszej jakości życia seniorów. Choroby układu sercowo-naczyniowego to również najważniejszy problem ekonomiczny w ochronie zdrowia.

W Polsce, co najmniej ⅔ osób starszych choruje na nadciśnienie tętnicze, ok. ⅓ jest leczonych z powodu choroby niedokrwiennej serca, a częstość występowania niewydolności krążenia szacowana jest na 20-50%

Większość osób starszych, mimo obecności co najmniej jednej choroby układu krążenia, nie korzysta (z różnych powodów) z rehabilitacji kardiologicznej.

Prewencja i leczenie zagrożeń sercowo-naczyniowych

Prewencja i leczenie zagrożeń sercowo-naczyniowych stopniowo zyskiwało rację bytu w populacji osób starszych. Obecnie terapia nadciśnienia tętniczego czy dyslipidemii jest już w geriatrii standardem postępowania. Leczenie nadciśnienia tętniczego nie tylko zmniejsza umieralność i chorobowość sercowo-naczyniową, lecz poprawia zachowanie funkcji poznawczych i jakość życia seniorów. Stosowanie diety śródziemnomorskiej było związane z ponad 50% redukcją umieralności ogólnej i sercowo-naczyniowej u Europejczyków w wieku 70-90 lat. W działaniach prewencyjno-leczniczych u osób starszych podstawowe znaczenie ma regularna aktywność ruchowa. Istnieje odwrotna zależność pomiędzy całkowitym wydatkiem energetycznym u osób w wieku średnim i starszym a umieralnością ogólną. Prewencja chorób układu krążenia jest tu prawdopodobnie najważniejszym mechanizmem oddziaływania.

W dotychczasowej praktyce klinicznej osoby starsze w mniejszym stopniu niż pacjenci w młodszym wieku były obejmowane kompleksowymi działaniami prewencyjno-leczniczymi, szczególnie w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Obecna wiedza daje wystarczające podstawy do szerszego wdrożenia tych działań w starzejących się społeczeństwach krajów europejskich.

Sytuacja w Polsce

W programowaniu takich działań w populacji osób starszych naszego Kraju należy uwzględnić ekologiczne różnice występujące pomiędzy Polską a krajami Europy Zachodniej, skąd pochodzi większość europejskich doświadczeń.

W latach 1991-2002 w Łodzi średni oczekiwany okres przeżycia zwiększył się o 2.39 lat dla kobiet i 4.10 lat dla mężczyzn, z tego 0.92 i 0.87 roku przypada na okres po 65 rok życia.

Nadal jednak przeciętne dalsze trwanie życia kobiet (16.31 lat) i mężczyzn (13.19 lat) w wieku 65 lat jest kilka lat krótsze w porównaniu krajami Europy Zachodniej.

Kontynuacja tego pozytywnego trendu, obok dalszych zmian społeczno-ekonomicznych, będzie wymagać intensyfikacji ukierunkowanych działań profilaktyczno-leczniczych wdrażanych już w innych krajach. Działania te w ogromnym stopniu dotyczą profilaktyki i leczenia chorób układu sercowo-naczyniowego.

Całościowej Oceny Geriatrycznej

U osób starszych prewencja jest z reguły integralnie połączona z leczeniem i rehabilitacją. Statystyczny senior w Polsce choruje na 3-4 choroby przewlekłe i przyjmuje stale 5-6 różnych leków. Dlatego też konieczne jest holistyczne podejście do problemów zdrowotnych starszego człowieka, w tym do najczęściej obecnej(ych) choroby(ób) układu krążenia, w kontekście tzw. Całościowej Oceny Geriatrycznej.

Całościowa Ocena Geriatryczna (COG) jest zintegrowanym procesem diagnostycznym. Stosowanie jej ma na celu ustalenie priorytetów leczniczo-rehabilitacyjnych, potrzeb i możliwości zapewnienia dalszego leczenia, rehabilitacji oraz opieki. COG obejmuje cztery główne dziedziny: ocenę stanu zdrowia fizycznego, psychicznego, sprawności funkcjonalnej oraz bardzo istotną ocenę socjalno-środowiskową. Ścisłe stosowanie standardów postępowania dotyczących konkretnych chorób, a powstałych z reguły w oparciu o badania dotyczące populacji osób młodszych, jest często nierealistyczne lub wręcz niemożliwe.

Zależności obserwowane u osób młodszych nie są regułą w populacji osób starszych

Z drugiej strony występuje szereg istotnych związków przyczynowo-skutkowych, których nie można w pełni obserwować u osób młodszych, np. związek chorób sercowo-naczyniowych z niepełnosprawnością. Ponadto oddziaływanie chorób układu krążenia i możliwości prewencyjno-lecznicze mogą być różne w zależności od środowiska zamieszkania osoby starszej.

Wskazania do aktywności fizycznej

W powszechnie występujących w populacji osób starszych chorobach układu krążenia (nadciśnienie tętnicze i choroba niedokrwienna serca) aktywność fizyczna jest najczęściej wskazana, po odpowiedniej kwalifikacji i z właściwym monitorowaniem treningu.

Przystąpienie pacjenta do rehabilitacji kardiologicznej powinno być poprzedzone próbą wysiłkową. Jest ona podstawą do określenia obciążenia wysiłkowego oraz do zakwalifikowania pacjenta do odpowiedniej grupy treningowej. Intensywność ćwiczeń określana jest najczęściej na podstawie częstości skurczów serca i powinna zawierać się w przedziale 40-80% rezerwy częstości skurczów serca, co oblicza się wg wzoru (przykładowo, dla intensywności treningu na poziomie 70% rezerwy częstości skurczów serca):

70 x (HRmax – HR sp)
HRtr= HR sp + ??
_______________
100

HRtr - tętno treningowe
HR sp – tętno spoczynkowe
HRmax – tętno maksymalne z próby wysiłkowej

Trening powinien odbywać się optymalnie trzy razy w tygodniu po 30 min.

Pacjenci z zaburzeniami krążenia obwodowego

Wysiłek o dominującym charakterze wytrzymałościowym zaleca się również u pacjentów z miażdżycą tętnic kończyn dolnych i chromaniem przestankowym.

Proponuje się trening marszowy w tempie 60-120 kroków na minutę na dystansie 2/3 chromania przestankowego. Pacjent pokonuje dystans 3-krotnie z 1-minutowymi przerwami. Na jeden trening składają się dwie - trzy serie z 4-minutowymi przerwami.

Innym popularnym treningiem stosowanym w zaburzeniach krążenia obwodowego jest trening Buergera. Polega on na wykonywaniu ćwiczenia naprzemiennego zgięcia i wyprostu stopy w warunkach niedokrwienia (w pozycji leżącej z nogami uniesionymi i podpartymi pod kątem 450), następnie w warunkach przekrwienia (pozycja siedząca z podudziami opuszczonymi) i 1,5 minutowej relaksacji (pozycja leżąca). Czas ćwiczeń w każdej pozycji trwa 1,5 minuty lub w przypadku wystąpienia chromania przestankowego do 2/3 czasu chromania. 3-4-krotne powtórzenie cyklu stanowi serię. Cały trening obejmuje 3-4 serie przedzielone 2-3 min. przerwami.