PORADNIK DLA PACJENTÓW

Lecznictwo zamknięte, czyli leczenie szpitalne

Informacja o konieczności zastosowania u pacjenta leczenia szpitalnego pojawia się zazwyczaj niespodziewanie. W przypadku nagłym lub pilnym chory może zostać przewieziony do szpitala przez pogotowie ratunkowe lub transport sanitarny (na zlecenie lekarza rodzinnego lub specjalisty). Jeżeli cel leczenia nie może być osiągnięty w trybie ambulatoryjnym, pacjent może zostać skierowany na dalsze leczenie w szpitalu. W takich przypadkach (leczenie planowe) pacjent otrzymuje skierowanie od lekarza rodzinnego lub specjalisty i udaje się do izby przyjęć celem zapisania w kolejkę na zabieg lub leczenie w warunkach szpitalnych.

Szpital dla ubezpieczonych

Leczenie szpitalne jest bardzo kosztochłonnym świadczeniem, które jednak należy do koszyka świadczeń gwarantowanych. Z tego powodu pacjent objęty ubezpieczeniem zdrowotnym nie jest zobowiązany do uregulowania kosztów swojego pobytu w szpitalu. Powinien on jednak przedstawić dowód potwierdzający swoje prawo do świadczeń.

Zasada ta nie obowiązuje, jeżeli pacjent trafił do szpitala w stanie nagłym lub stan zdrowia pacjenta uniemożliwia złożenie przez niego oświadczenia o posiadaniu ubezpieczenia, a szpital nie może zweryfikować jego ubezpieczenia w inny sposób. Wówczas bowiem pacjent może przedstawić dokument poświadczający prawo do świadczeń w ciągu 7 dni od dnia zakończenia leczenia na oddziale szpitalnym. W przypadku nieprzedstawienia takiego dokumentu w terminie, pacjent może być obciążony kosztami świadczenia.

Rejonizacja, prawo wyboru szpitala

W polskim systemie ochrony zdrowia nie obowiązuje zasada rejonizacji. Oznacza to, że szpital nie może oprzeć uzasadnienia odmowy przyjęcia pacjenta do szpitala jedynie na fakcie jego zamieszkiwania w innym mieście czy województwie. Pacjent może zatem wybrać dowolną placówkę znajdującą się na terenie polskich spośród wszystkich podmiotów mających podpisany kontrakt z NFZ.

Co się dzieje po zakończeniu leczenia szpitalnego?

Nierzadko po zakończeniu leczenia szpitalnego konieczne jest korzystanie z dalszych świadczeń opieki zdrowotnych (np. zażywanie odpowiednich leków, konsultacje, badania). Wówczas świadczeniodawca, wypisując takiego pacjenta, ma obowiązek wydania mu wszelkich niezbędnych recept i skierowań. Świadczeniodawca nie ma prawa odsyłać w tym celu pacjenta do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.

Ponadto w dniu wypisu pacjent powinien otrzymać tzw. kartę informacyjną. Zawiera ona m.in. wyniki badań diagnostycznych wraz z opisem oraz wyniki konsultacji, opis zastosowanego leczenia, a w przypadku wykonania zabiegu lub operacji - datę wykonania, wskazania dotyczące dalszego sposobu leczenia, żywienia, pielęgnowania lub trybu życia.

Dokumentacja przekazana pacjentowi w dniu wypisu powinna także zawierać pisemną informację skierowaną do lekarza kierującego lub lekarza POZ, którego zadeklarował pacjent o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, środkach spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyrobach medycznych, w tym okresie ich stosowania i sposobie dawkowania, oraz wyznaczonych wizytach kontrolnych.

Mam zaplanowane leczenie szpitalne. Jakie się przygotować?

Jeśli zbliża się już termin planowanego przyjęcia na leczenie szpitalne, powinniśmy pamiętać o kilku ważnych kwestiach, które pozwolą przyspieszyć proces przyjęcia nas na oddział. Przede wszystkim nie możemy zapomnieć o dokumencie tożsamości (ze zdjęciem i numerem PESEL) – może być to nasz paszport lub dowód osobisty. Równie ważne jest posiadanie ze sobą skierowania na hospitalizację, które uzasadnia nasze prawo do leczenia szpitalnego. Dobrze jest też wziąć – w ramach możliwości – naszą dokumentację medyczną, w której zapisana jest historia choroby i przebytego leczenia.

Czasem, przed przyjęciem na oddział, może okazać się konieczne wykonanie dodatkowych badań diagnostycznych i konsultacji. Warto pamiętać, że wykonanie tych badań spoczywa na szpitalu. Praktyka odsyłania osób po wykonanie badań przed przyjęciem jest niezgodna z prawem.